توضیحات تکمیلی

اون وقتا که من بچه تر بودم و مادرم جوونتر، هرسال دهه دوم محرم، توی خونمون مجلس روضه می‌گرفتیم.
من و چندتا از بچه ها با یه سینی چای می ایستادیم جلوی در و به همه خوش‌آمد می‌گفتیم. یه سال که توی اتاقم بودم و آماده می‌شدم برای روضه، بابام اومد و گفت امسال کار رو برات راحت کردم، گفتم  چطور؟ گفت خودت برو جلوی در و ببین. رفتم جلوی در و دیدم یه کتیبه جلوی در آویزون شده که با یه جمله به همه خوش آمد گفته. انقدر قشنگ بود که چند دقیقه بهش خیره شده بودم تا اینکه بابام زد روی شونه‌لم و گفت کجایی؟ گفتم همینجا.
از اون روز به بعد من اومدم توی مجلس و به عزادارا چای تعارف می‌کردم. احساس می‌کردم امام حسین بهم ارتقاء درجه داده.
روضه که تموم شد پدرم کتیبه رو داد به مادرم که تمیزش کنه، بهش گفت خانم یادت نره باید با آب سرد و شوینده غیراسیدی شسته بشه وگرنه چاپ روی کتیبه از بین میره.